jueves, 21 de marzo de 2019

Primavera 3

Álbum de aves (Colección de 96 autoadhesivos), Panrico, 1972, página 3
Lugete, o Veneres Cupidinesque,
et quantum est hominum venustiorum!
passer mortuus est meae puellae,
passer, deliciae meae puellae,
quem plus illa oculis suis amabat:
nam mellitus erat suamque norat
ipsam tam bene quam puella matrem,
nec sese a gremio illius movebat,
sed circumsiliens modo huc modo illuc
ad solam dominam usque pipiabat.
qui nunc it per iter tenebricosum,
unde negant redire quemquam.
At vobis male sit, malae tenebrae
Orci, quae omnia bella devoratis:
tam bellum mihi passerem abstulistis.
o factum male, o miselle passer,
tua nunc opera meae puellae
flendo turgiduli rubent ocelli!

¡Llorad, oh Venus y Cupidos,
y todos cuantos seáis hombres sensibles!
El gorrión de mi amada ha muerto,
gorrión, delicias de mi amada,
al que ella amaba más que a sus ojos,
pues era dulce como la miel y la conocía
tan bien como una niña a su madre,
y de su regazo no se apartaba
sino que, dando saltitos de un lado a otro,
a su única señora constantemente piaba.
Y este ahora va por un camino tenebroso
hacía allí de donde niegan que regrese alguien.
Y que vosotras seáis malditas, malvadas tinieblas
del Orco, que devoráis todas las cosas bellas:
tan bello gorrión me quitasteis.
¡Oh desdicha, oh pobrecito gorrión!
¡Por tu causa ahora se enrojecen,
hinchados de llorar, los ojitos de mi amada!

Catulo, Carmine, 3 (trad. Lía Galán) 

No hay comentarios:

Publicar un comentario